کاش میشد «آدمی» یک روز چمدانی از داشتههایش میبست، از تمام آدمها کوچ میکرد و تنهای تنها به کلبۀ چوبی کوچکی در دل جنگلی سبز پناه میبرد ... دور از تمام باید و نبایدها، دور از تمام حرف و حدیثها، دور از بداندیشی و نفرتپراکنیهای هرروزه، دور از «مردم ... ».